PRIMA

JAWATANKUASA AD-HOC WARGA
PRIHATIN MALAYSIA (PRIMA)
(menentang penindasan minda manusia kepada manusia)


INFO HAK ASASI MANUSIA:

TAHNIAH ‘HARI PAHLAWAN’
ANCAMAN MUSUH ANTARABANGSA

Rakyat Malaysia memberi sokongan kepada mereka yang terbabit dalam perjuangan mempertahankan negara daripada ancaman musuh sempena sambutan‘Hari Pahlawan’ hari ini (31 Julai 2007). Baginda Yang Dipertuan Agong, Tuanku Mizan Zainal Abidin dalam teks titah baginda juga mahukan rakyat mengenang jasa pahlawan-pahlawan kita yang terkorban dalam perjuangan mempertahankan keselamatan negara, apalagi daripada ancaman pengganas antarabangsa. Baginda bertitah seperti dilaporkan oleh berita radio 1.00 tengahari, buat masa sekarang negara berada dalam keadaan aman tenteram.

Perdana Menteri, Dato’ Abdullah Ahmad Badawi pula ketika berucap di Pulau Pinang melancarkan wilayah ekonomi ‘Koridor Utara’ di negeri itu mahukan rakyat amalkan budaya ‘melonjak ke puncak kejayaan’ bagi menikmati kemerdekaan dengan lebih bermakna. Tak tahulah, sama ada selama ini rakyat amalkan atau tidak budaya melonjak ke puncak kejayaan itu, kerana orang tua-tua kita ingatkan ‘kalau baru keluar kerabang, jangan cuba terbang tinggi’. Apalagi mereka yang mahu terbang tinggi pula, ada ura-ura akan ‘dicantas’ seperti keperihalan Dato’ Seri Dr. Rais Yatim yang diminta menjadi Setiausaha Agung Komanwel kerana he heh he heh!

SELAMATKAH KAWASAN PERUMAHAN KITA

Isu siling Parlimen bocor, bangunan-bangunan yang dibina juga bocor, bukan salah Jabatan Kerja Raya (JKR), kata menterinya, Dato’ Seri S. Samy Vellu. Mungkin juga kawasan perumahan yang tak selamat, tak salah kementerian perumahan dan kerajaan tempatan, sekalipun yang meluluskan prsedurnya memang jabatan terbabit. Banyak juga kawasan perumahan, tak dinilai semula tahap keselamatan, kerana semuanya dikatakan ok belaka. Kalaua jabatan dah kata ok, kementerian pun akan ok, yang tak ok ialah pembeli dan penggunaan yang masih terkongkong di bawah ‘perhambaan minda’.

Kawasan perumahan di Taman Seri Gombak misalnya, tak pernah dipersoal apabila dinding rumah bertemu dengan jalan. Mungkin prosedur ‘kerajaan tempatan’ di Selayang begitu, semuanya ok! Dinding rumah yang bercantum dengan jalan, belumlah roboh tetapi berbekas juga apabila digesel lori atau kenderaan berat sikit. (Lori trelar memang tak masuk). Penghuni juga bimbang mahu tinggalkan rumah, manalah tahu dikorek pula oleh ‘tetamu tak diundang’, malah terus ke tengah ruang. Perumahan terbabit kebanyakan di fasa 9, Taman Seri Gombak yang kononnya mempunyai ‘history scenary’ bagi menarik pembeli dan pengguna sebelum ini. Entahlah!

INFO SASTERA & BUDAYA:

KEGOBLOKAN PIMPINAN NEGARA
MEWUJUDKAN KORUPTER BANGSA

Pengkritik sastera tersohor sekitar dekad 1960-an Yahaya Ismail, sudah meneliti puisi-puisi yang dimuat dalam antologi sajak ‘Melayu Mudah Lupa’. Beliau yang diminta menulis ‘kata pengantar’ mengakui merasa terharu selepas meneliti semua puisi-puisi terbabit, yang rata-rata terpanggil dengan ‘kebobrokan’ pentadbiran negara sekarang, apabila lebih didominasi oleh ‘kegoblokan’ pimpinan menampilkan kumpulan koruptor bagi menginjak-injak kedudukan budaya Melayu. Malah kata Yahaya dikenali dengan panggilan ‘Pak Ya’, kebobrokan dan kegoblokan itu menjadikan orang Melayu sekadar menghitung detik hari-hari terakhir ‘Askar Melayu’, ‘Keretapi Tanah Melayu’, ‘Utusan Melayu’ dan akhir sekali ‘raja-raja Melayu’ yang mereka miliki sekarang!

Bagi Pak Ya antara puisi-puisi yang menarik perhatiannya termasuklah, Melayu Lupa Melayu (Zakaria Bidin), Jiwa Merdeka (Habsah Hasan), Punah (M.Z. Alias), Daya Juang Melayu (A.Aziz Deraman), Gurindam Bahasa Merdeka (Leo A.W.S.), Bawakan Secangkir Kopi Puteri-Puteriku (Dharmala N.S.), Maaf, Aku Belum Merdeka (Bahrin Ramly), Gah Di Kertas Saja (Aladdin Muhammad), Bahasa Mahkota Bangsa (Rejab F.I.), Peribumi Itu Tidak Lagi Berbumi (Adiah Mat Lana), Melayukah Itu (Ehsan Jamily). Mentera Bahasa (M. Ashikin), Ruginya Kerana Lambat Dilahirkan (Nurul Salwa), 50 Tahun Berlalu (Kamal Amir), Bangsaku Yang Pemaaf (Ahmad Sarju) Mukhiddin Jais (Kaduk) dan Kibarkan Panji Diri (Mohd Sayuti Omar).

Menurut Pak Ya puisi-puisi lain juga turut mengungkap kehebatan penyair dalam menyampaikan mesej menolak ‘perhambaan minda manusia kepada manusi’ ke arah meneruskan pemikiran ‘kebebasan intelektual’ seperti Haron Kidam (Melayuku: Oh Melayuku), Abham T.R. (Apalah Makna Merdeka), Ladin Nuawi (Guru, Kubu Ilmu), Najmi (Dekad), Tanah Pesaka (Halimahton Abu Bakar), Mohamad Salleh Salimin (Patah Tumbuh, Tumbang Berdiri), Kemerdekaan Dan Cermin Filosofi Bangsa Melayu (Saloma Mat Lajis), Bila Engkau Bercakap Tentang Kampung Gunung Mesah (Ramli Abdul Halim), Pari-Pari Ilusi (Yassinsalleh), Sobri Ahmad (Bukan Si Spiderman) dan 31 Ogos (Dinsman).

KOMENTAR
Bersama Pak Parjo

DILEMA BEKAS PELAJAR-PELAJAR
MANGSA SEKOLAH MENENGAH MELAYU

Dilema bekas pelajar-pelajar Sekolah Menengah Melayu yang dieksprimen pada dekad 1950-an yang dibangkitkan oleh mantan Timbalan Naib Canselor (HEP) Universiti Teknologi Malaysia (UTM) Dato’ Dr. Mohd Mansor Abdullah, seolah-olah mirip juga seperti ‘Dilema Melayu’ Tun Dr. Mahathir Mohammad yang pernah menimbulkan kontroversi. Buku ‘Dilema Melayu’ diharamkan penghujung 1969, sekalipun Tunku mengakui beliau tak pernah membaca teks mahupun huraian mengenai buku berkenaan. Tetapi dilema bekas pelajar-pelajar sekolah menengah Melayu iaitu mengenai Bahasa Melayu ditukar kepada ‘Bahasa Malaysia’ selepas mereka menjadi mangsa ketika semangat ahli-ahli UMNO berkobar-kobar mahu mendaulatkan Bahasa Melayu pada period awal pasca mereka.

Bukan Mansor sahaja menjadi mangsa, ramai lagi turut menjadi mangsa apabila ibu bapa mereka memilih sekolah menenagh Melayu bagi memenuhi ‘modal insan’ ketika itu. Kabarnya di Seremban, Haji Sidek Harun (ayah penulis Nisa Harun, yang juga seorang peguam), sekadar mampu berkhidmat dalam perkeranian apabila lulus SPM, kerana hadnya setakat itu sahaja. Selepas SPM mereka tak boleh lagi meneruskan ‘budaya melonjak ke puncak kejayaan’, kerana universiti Melayu belum ada, dan STP untuk masuk universiti Melayu entah di mana. Tahun 1963 – bukan sahaja dilema, tapi gelap semata selepas menamatkan SPM. Alahai!

Tak apalah, asal sahaja Bahasa Melayu kekal sebagai ‘aliran Melayu’nya. Apabila ‘Bahasa Melayu’ dimahkotakan sebagai ‘Bahasa Malaysia’ – seperti kata penyair Ahmad Sarju ‘Hati Siapa Tak Terharu’ (sajaknya yang memenangi Hadiah Sastera Nasional pada 1971). Kalau tak mahu Bahasa Melayu, tak perlulah susah-susah gerakkan sekolah menengah Melayu pada 1958. Ketika itu sudah boleh ditubuhkan sekolah menengah Malaysia, dan Mansor juga akan memasuki ‘Sekolah Menengah Malaysia’. Segalanya macam cerita berbingkai yang digemari orang tua-tua dulu kerana jalan ceritanya yang berangkai-rangkai, berungkai-rungkai dan berantai-rantai memang menyeronokkan: